Dat de Nederlandse filmwereld klein is, mag geen nieuws heten. Niet alleen regisseurs en recensenten kennen elkaar, ook het aantal programmeurs en distributeurs is beperkt en derhalve gelinkt, en bovendien flink geconcentreerd in de hoofdstad. Zo worden hippe, alternatieve Amsterdamse filmevenementen veelal georganiseerd door hetzelfde groepje mensen, dat elkaar kent van de studententijd bij Kriterion en De Uitkijk. Dat geeft niks, ze doen leuke dingen, maar het is soms goed om te weten.
Hold that thought.
Ik was teleurgesteld om te lezen dat het supercoole openluchtfestival Pluk de nacht, dat vanavond van start gaat, geen enkele Nederlandse film vertoont, niet eens een kleintje. Tsjechisch, Koreaans, IJslands, allemaal goed, maar geen Nederlandse arthouse. Of het een bewuste keuze is, weet ik niet, maar het hippe, alternatieve filmfestival geeft hiermee eens te meer de boodschap af dat Nederlandse films niet goed genoeg zijn. Daarvoor ga je maar naar het niet zo hippe, niet zo alternatieve Utrecht.
Om terug te komen op de inleiding: ik aarzelde of ik een blog aan dit fenomeen zou wijden. Waarom? Een van de organisatoren van Pluk de nacht ken ik persoonlijk. Het is niet aardig om haar met veel bloed, zweet en tranen bij elkaar gezwoegde festival te beschimpen. Van de organisatie van het Nederlands Filmfestival ken ik dan weer geen mens, als Amsterdammer. Echter: de kans dat dat op een dag verandert is bepaald niet denkbeeldig, in dit kleine landje.
Met dit blog wil ik alleen maar dit zeggen: je vraagt je soms af wat er allemaal níet wordt geschreven in de Nederlandse filmpers.
Nieuwe Nederlandse Films 